Ocalić od zapomnienia

Wiatraki

Na pastwę losu zostawieni,

Gaśnie ich dawna potęga.

Bez skargi schylają się ku ziemi,

Złe przeznaczenie je dosięga.

Nie czekają ratunku,

On zwykle nie nadchodzi.

Obdzierane z rynsztunku,

Gdzie ten dawny podziw?

Żyły tu przez stulecia,

Widziały zmiany świata,

Lecz duch z nich prawie uleciał.

Zostały im dni lub lata.

Nie odlecą do nieba,

Ich skrzydła połamane.

Nigdzie odejść się nie da,

Jedynie pewny upadek.

One nadal chcą istnieć,

Wiara w nich wciąż się tli,

A kiedy ona umrze,

Zabierze ze sobą ich...

Olbrzymia to będzie strata.

Gdzie uwiją gniazda ptaki?  

Służyły ludziom przez lata,

Więc niech przetrwają wiatraki.

Wiatrak w Świerczynie.
Rysunek na podstawie zdjęcia zrobionego przez Gosię.

Format A4, ołówki 2B i 8B.